خیلی بیشعور بازی در میارم جدیدا و آدم پستیم و خودم هم حالم از خودم به هم میخوره اما دلیل اینهمه ناهنجاری چیه و چه چیزی توی رفتار عادی
خلل ایجاد میکنه ؟ تنها نتیجه ای که به اون رسیدم ، جذبه های این دنیا بود که داره منو از دنیای واقعی دور میکنه و معلوم نیست آخرش سر از کجا دار میاره.
ولی باورم به اینه که خودم همچین چیزیو نمیخوام و احتیاجی هم به مشاوره و درمان اینچیزا ندارم و همه چیزش دسته خودمه فقط باید به خودم بیام و همه چیزو درست کنم و طرز حرف زدنم درست شه و اینچیزا رو از امروز درستش میکنم که دیگه باعث و بانی گریه ی مامانم نشم و هزار بار خودمو نفرین کنم و عذرخواهی و خاک تو سرم اما چیزی که اتفاق افتاد و کاریشم نمیشه کرد و کاش امروز به عقب برمیگشت و من آشغال نمیشدم.
یه چیزیم که مسلمه دیگه به کسه دیگه ای اهمیت نمیدم و هدف زندگیم میشه خوشبختیش نه خوشبختیه خودم و من مگه مهمم مگه ؟
تنها کاری که همیشه برای همه انجام دادم فراهم کردن خوشی های اونا بود نه خودم و از این که واسه ی خودم اهمیت قائل نیستم حرف نمیزنم
از اینکه واسه کسای مهمتر کاری انجام ندادم بدم میاد و صحنه های امروز یادم نمیره و فکر بهش گریه ام میندازه ولی باعث شد به خودم بیام و امروز
روزیه که دیگه شاید خیلی متن " سلام اگه میشه گوشیو بدین به ثادق " رو بشنوم.
-
از اونام که بر نمی خورم مثلا با یه کسی
یه جوری تو خودم رفتم که در اومده مغزم از باکرگی
همشم تو خودم ریختم ولی نمی دونم چرا نیس تو چشام خبری اصن از حاملگی
حتی “خونم نمیشه” انگار رفته تو یه دوره ای بدتر از یائسگی
که میشه باعث این که بگم
یه حس گهی دارم
Wantons - Ye Hesse Gohi Daram
